Hiszpańska wspólnota autonomiczna Kastylia-La Mancha odświeżyła niedawno symbol wykorzystywany jako samorządowe logo. Minimalistyczny wzór uproszczono jeszcze bardziej, przede wszystkim w celu zwiększenia jego estetyki.
Z moich obserwacji wynika, że w sferze identyfikacji samorządowej Hiszpanie chętnie czerpią z heraldyki i na ogół uważam to za podejście jak najbardziej słuszne (zobacz przypadek Kantabrii, Puertollano, czy Madrytu). Tym bardziej, że na Półwyspie Iberyjskim znacznie częściej niż w naszym kraju dochodzi do rozdzielenia identyfikacji samorządowej i turystycznej. Funkcjonujące już podstawy (herby) ułatwiają samorządowcom uniknąć banałów, albo wymyślania znaków, które nijak mają się do realiów danego terenu, z czym w Polsce niestety ciągle mamy do czynienia w sposób nagminny. Jednak nawet pewna umowna „standaryzacja” tamtejszego wzornictwa nie chroni w pełni przed przyjmowaniem projektów przeciętnych, czy nawet słabych. Jednym z takich przeciętnych przeprojektowań okazuje się być nowe logo regionu Castilla-La Mancha.
Użytkowany dotychczas symbol to uproszczone wyobrażenie herbu wspólnoty, który został przedstawiony z wykorzystaniem monochromatycznej formy w ciemnoniebieskim kolorze. Podobnie wygląda zresztą jego następca, więc z punktu widzenia symboliki, czy ogólnej percepcji przeciętnego odbiorcy, zbyt wielkich różnic nie ma. Mimo to analizując zmianę można zauważyć kilka rzeczy, które osobom z branży projektowej od razu rzucą się w oczy.
Autorzy zdecydowali się przede wszystkim na korektę stylistyki. Nowe logo stało się bardziej obłe, a zaokrąglenia objęły nie tylko wykończenia w sygnecie, lecz niestety również typografię. Piszę „niestety”, bo o ile sam herb można uznać za ciekawie przedstawiony, to nazwa regionu sprawia wrażenie jakby była zaprojektowana na bazie zmodyfikowanego kroju Calibri. Mimo że w nowej wersji pojawia się więcej światła, to nie rozumiem dlaczego wykonawcy całkowicie nie wyeliminowali zwężonego charakteru pisma. Czy powodem była tylko długość nazwy? Nie wiem. Wiem za to, że znak na pewno zyskałby na kompozycji, gdyby została przełamana. Być może jednak wystąpiły wymagania formalne wymagające takiej, a nie innej formy jej zaprezentowania.
Zastrzeżenia można mieć również do reszty identyfikacji, której praktycznie w ogóle nie zaprezentowano. Pojedyncza wizytówka, czy wizualizacja logo na ścianie to zdecydowanie za mało, aby można było mówić o kompleksowym systemie wizualnym. Ewidentnie brakło rozmachu, albo po prostu nie pokazano wszystkiego jak należy. Pojawia się przez to myśl o bardzo ograniczonym budżecie, czy niezrozumieniu tematu. Rząd nie postarał się o należyte zakomunikowanie i prezentację poczynionych działań. Szkoda, bo przecież nie jest to mała lokalna firma, tylko duża terytorialna jednostka. Poza tym nikt nie oczekuje w takich przypadkach wielkiej medialnej kampanii, ale po prostu kompleksowego przedstawienia nowej wizualnej koncepcji.
Samo odświeżenie znaku Kastylii-La Mancha na pewno było potrzebne, chociażby ze względu na to, że dotychczasowy wzór, pomimo prostoty sygnetu, wyraźnie kulał na płaszczyźnie typografii. Patrząc na stan dotychczasowy, odpowiednio przygotowane przeprojektowanie było działaniem pożądanym. Niestety zaprezentowane efekty mnie osobiście trochę rozczarowały. Samorządowcy przyjęli projekt, który w pewnym stopniu na pewno poprawia wizualne wrażenia, ale ciągle pozostawia niedosyt w obszarze, najbardziej wymagającym dopracowania – typografii. Uważam, że zmiana podejścia w odniesieniu do liternictwa i rezygnacja z zaokrąglonej stylistyki (być może całego znaku) spowodowałaby, iż rezultat mógłby być dużo ciekawszy. Odbiór byłby inny także wtedy, gdyby włodarze przyłożyli większą uwagę do odpowiedniego zaprezentowania całości. Żałuję, że tak się nie stało, bo sam kierunek zmian wydaje się być sensowny. Może przy kolejnej zmianie będzie dużo lepiej.
Źródła: Castilla-La Mancha, Brandemia
